Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2025

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΩΣΣΗΣ (1955-2025) ~ O Γιάννης έφυγε για τη γειτονιά των αγγέλων… ~ Χάρις Ευταξία, Δημήτρης Σβυριάδης

 

Τελευταίο αντίο στον Γιάννη Ρώσση, απόφοιτο 1974 της Σχολής Χιουρέα. Στον Γιάννη, που ήταν φιλικός με όλους και πάντα πρόθυμος να βοηθήσει, όποιον είχε ανάγκη, με ένα διαρκές χαμόγελο που φώτιζε το πρόσωπό του, το οποίο όμως έσβησε την 21η Ιανουαρίου 2025.

 

Καλό ταξίδι Γιάννη… Καλό Παράδεισο!

 

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

 

Χάρις Ευταξία, σύντροφος του Γιάννη:

Χάρις & Γιάννης: χέρι χέρι ως το τέλος...

  Γεια σε όλους!                                     

Είμαι η Χάρις Ευταξία, η σύντροφος του Γιάννη Ρώσση για 25 χρόνια. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας το ότι είμαι μια από τις πιο ευτυχισμένες γυναίκες του κόσμου, γιατί είχα την τύχη να γνωρίσω αυτόν τον τόσο καλό και τόσο χαμογελαστό άνδρα. Ερωτευθήκαμε και Αγαπηθήκαμε μέχρι την τελευταία στιγμή. Ποτέ δεν αισθάνθηκα κουρασμένη γιατί δεν με κούρασε. Κάθε μέρα βόλτες, καφεδάκια με τους φίλους μας, τα σουβλάκια και τις μπυρίτσες μας…

Εύχομαι και άλλες γυναίκες να έχουν την ίδια τύχη και να ζήσουν τόσο χαρούμενα όσο έζησα εγώ με τον Γιάννη. 💗💙

 〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

Δημήτρης (Ντέμης) Σβυριάδης, συμμαθητής, φίλος και κουμπάρος του Γιάννη:

 

1970 ~ 3 φίλοι και συμμαθητές της Σχολής Χιουρέα:
Γιάννης Ρώσσης, Ντέμης Σβυριάδης, Αντώνης Μιχελής

Οι θύμισές μου από τον Γιάννη τον Ρώσση πάνε πολύ πίσω, όταν πρωτογνωριστήκαμε αρχίζοντας την εφηβεία μας στη Σχολή Χιουρέα.

Όλα τα σχολικά χρόνια κάναμε πολύ παρέα. Θυμάμαι ένα ευαίσθητο, καλό παιδί, με πολύ γέλιο, αστεία, πλάκες και πειράγματα.

Προερχόμενος από μια ευκατάστατη και καλή οικογένεια, ήταν ανέμελος και γλεντζές στα χρόνια που ακολούθησαν.

Χάρις, Γιάννης, Ντέμης

Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1955 και υπήρξε μαθητής της Λεοντείου και κατόπιν της Σχολής Χιουρέα. Μετά τον πρόωρο θάνατο του πατέρα του αναγκάστηκε να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση και πιθανώς αυτό ανέτρεψε τα σχέδια του και τα όνειρά του. Παρ’ όλ’ αυτά παρέμεινε ο χιουμορίστας και η καλή παρέα με πολύ γέλιο.

Μεγάλο κομμάτι της ζωής του αφιέρωσε στο αυτοκίνητο, συμμετέχοντας σε αγώνες, διαδρομές και εξερευνώντας την Ελλάδα. Κάπου εκεί αποφασίσαμε με την γυναίκα μου να βαφτίσει τον γιο μας που γεννήθηκε το ´84. Ήταν ο καλός νεανικός μου φίλος και η φιλία μας αυτή επισφραγίστηκε με την κουμπαριά.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, όντας εκείνος στην Αθήνα κι εγώ στη Ρόδο, ήταν δυσκολότερη η επαφή μας, αλλά σε κάθε ευκαιρία γελούσαμε και διασκεδάζαμε μαζί.

Πάντα νοιαζόταν και φρόντιζε διάφορους ανθρώπους γύρω του, με πρωταγωνίστρια τη μητέρα του βεβαίως, βεβαίως! Ίσως αυτό ήταν που τον κράτησε πίσω στη δημιουργία δικής του οικογένειας. Όμως, έστω και αργοπορημένα, βρέθηκε στη ζωή του η Χάρις, που τον λάτρεψε και την λάτρεψε κυριολεκτικά. Το χιούμορ και το γέλιο τους ένωνε έχοντας την τέλεια επικοινωνία!

Και ‘κει που λες να ζήσω από δω και πέρα με ηρεμία και αγάπη και να απολαύσω τις χαρές της ζωής, εκεί όλα ανατρέπονται. Εκεί αναποδογύρισε ο κόσμος του και από χαρούμενος έγινε θλιμμένος, από ομιλητικός έγινε σιωπηλός……..

 

Ντέμης & Μαριέλλα, Γιάννης & Χάρις
 

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

Αναρτήθηκε από ΣΧΟΛΗ ΧΙΟΥΡΕΑ στο ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

Δείτε επίσης:

 

στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)