ΓΥΘΕΙΟ
Από αριστερά: ΠΙΣΩ ΣΕΙΡΑ: Στέλιος Γεωργίτσης, Μαίρη Μαρινιά, Ανδρέας Παρασκευόπουλος, (άγνωστος). ΜΠΡΟΣΤΑ: Νίτσα Μαρινιά, Ελένη Παπαζήση, Ζωή Βεντούρα, (άγνωστος), Στάθης Παπατριανταφύλλου, Λάμπρος Ματιάτος, (άγνωστη).
<Από το αρχείο του Ανδρέα Παρασκευόπουλου>
🌺 🌺🌺
Μια υπέροχη εκδρομή, που έχει μείνει αξέχαστη
σε όλους που συμμετείχαν, μεταξύ των οποίων και εγώ μαζί με τον αδερφό μου,
παρόλο που τότε ήμασταν μικρά παιδάκια και φυσικά δεν πηγαίναμε Ε΄ή
ΣΤ΄Γυμνασίου! Επειδή οι γονείς μας ήταν συνοδοί εκπαιδευτικοί σε αυτή την
εκδρομή και λόγω του ότι η Μάνη είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του πατέρα μου και η
Καλαμάτα η πόλη όπου μεγάλωσε, μας πήραν
μαζί τους.
Τον αδερφό μου
τον ανέλαβε υπό την προστασία του ένας μαθητής της Ε΄ Γυμνασίου, ο Γιώργος
Ζωγλοπίτης που τον αποκαλούσαν και JOE. Μέσα στο πούλμαν καθόταν δίπλα του, έξω
τον φρόντιζε, σαν μπαμπάς του! Εγώ ήμουν ενθουσιασμένη που βρισκόμουν ανάμεσα
σε μεγάλους, νεαρούς και νεαρές και είχα την ψευδαίσθηση ότι ήμουν και εγώ τόοοσο
μεγάλη κι ας έφτανα δεν έφτανα κάτι πιο πάνω από τη μέση τους! Πόσο όμορφοι μου φαίνονταν όλοι... Ωραίες κοπέλες, ωραία αγόρια!
Μου άρεσε όλο το
κλίμα που επικρατούσε! Όλοι χαρούμενοι, γελαστοί, με τα αστεία τους, αλλά
ευγενικοί, σοβαροί όπου έπρεπε. Γενικά δεν θυμάμαι να υπήρξε ούτε μια προστριβή
με τους καθηγητές, ούτε χρειάστηκε να υψώσει κάποιος φωνή και τις 5 ημέρες της εκδρομής.
Όλοι μια μεγάλη παρέα, παρόλο που ήταν από δυο διαφορετικές τάξεις.
Μου είχε κάνει επίσης
μεγάλη εντύπωση που τραγουδούσαν συνέχεια ωραία τραγούδια, με δυο φωνές και ένας
μαθητής της Ε΄ Γυμνασίου, ο Στάθης
Παπατριανταφύλλου, συνόδευε παίζοντας εκπληκτική φυσαρμόνικα! Πρωτοστατούσαν η Ελένη Σκουρή και η Ζωή
Βεντούρα, μαθήτριες της ΣΤ΄ Γυμνασίου. Καλλίφωνες και οι δυο. Περισσότερο
από όλα τα τραγούδια, μου άρεσε το «Δόξα
τω Θεώ» του Μ. Θεοδωράκη, που όπως το τραγουδούσαν με δυο φωνές συνοδεία
φυσαρμόνικας ήταν εξαιρετικό! Τραγουδούσε όλο το πούλμαν! Τέλειοι!!!
Θυμάμαι την
εντύπωση που μας έκανε η Στούπα, στη Μάνη,
εκεί που ο Καζαντζάκης έγραψε το Ζορμπά. Στη Στούπα, όταν ήταν παιδί ο
πατέρας μου, περνούσε τα καλοκαίρια του, με τους γονείς και τα αδέρφια του. (Μετά
από αυτή την εκδρομή, που η μητέρα μου κι εμείς τα παιδιά του γνωρίσαμε τη
Στούπα, αρχίσαμε να πηγαίνουμε οικογενειακώς και με φίλους και αργότερα και με
τα δικά μας παιδιά και συνεχίζουμε μέχρι σήμερα!) Μόλις φτάσαμε λοιπόν με το
πούλμαν εκεί που τελείωνε ο δρόμος, κατεβήκαμε όλοι και αντικρίσαμε μια τεράστια
αμμουδερή παραλία και μια θάλασσα σε χρώμα γαλάζιο-τυρκουάζ. Επιφωνήματα
θαυμασμού και ξεχυθήκαμε στην παραλία. Κάποιοι αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Τα
νερά παγωμένα!!! Εκεί φάγαμε κιόλας και μετά πήγαμε Καλαμάτα.
Ράνια Χιουρέα
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου