Η Βάσω Ζαφειροπούλου, η αγαπημένη μας καθηγήτρια και συγγραφέας, με τη λυρική και παραστατική γραφή της, μας ξεναγεί σε ένα αρχοντικό γεμάτο με αλησμόνητους ήρωες και τις καθηλωτικές ιστορίες τους.
Ένας αισθαντικός περίπατος στον ψυχισμό παράταιρων ανθρώπων, που η Mοίρα τούς όρισε να ζουν κάτω απ’ την ίδια στέγη ή λίγο μακρύτερα απ’ αυτήν.
Μια αρχόντισσα άλλης εποχής, προπολεμικής, που αναθυμάται και «ζει» μέσα απ’ το λαμπρό παρελθόν της, ένας ξεπεσμένος αριστοκράτης που δεν έμαθε ποτέ να δουλεύει, μια γυναίκα οικονομικά κατεστραμμένη που πιστεύει πως βρήκε τη Γη της Επαγγελίας, ένα κορίτσι που μεγαλώνει κάτω απ’ την επιρροή της γερασμένης αριστοκρατίας αλλά και μέσα στη ζεστή αγκαλιά μιας λαϊκής γυναίκας, ένας αδίστακτος αριβίστας που αναζητάει την τύχη του σ’ έναν πλούσιο γάμο, μια άτυχη κοπέλα, που συναντά τον αληθινό έρωτα στο πρόσωπο ενός νεαρού Γάλλου, και σημαδεύεται από το σκοτεινό της πεπρωμένο.
Άνθρωποι αναγκεμένοι απ’ τη ζωή, που συνδέονται με μια αόρατη κλωστή. Πώς τους παρασύρει η ανάγκη στα απατηλά της δίχτυα και τους δένει άρρηκτα μεταξύ τους; Θα καταφέρουν να κρατήσουν το τιμόνι σαν καλοί καραβοκύρηδες; Ποια θέση έχει η σκληρή πραγματικότητα, ο έρωτας, ο θάνατος, το χρήμα και η παραβατικότητα στην ψυχή τους;
Μια δύσκολη εξίσωση που ζητάει άμεσες λύσεις.
Η συγγραφέας μιλάει για το βιβλίο της
Διαβάστε τα όσα μας λέει με το δικό της τρόπο η ίδια η Βάσω Ζαφειροπούλου, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα το αλησμόνητο «Αρχοντικό της λεωφόρου»!
Το «Αρχοντικό της λεωφόρου» είναι το πέμπτο μου μυθιστόρημα. Mία ιστορία γραμμένη με αγάπη και κουράγιο. Αυτό το λέω γιατί ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που αγγίζει πολλές πτυχές, λεπτές και περίπλοκες, της ζωής προϋποθέτει μεγάλη προσοχή και αφάνταστη πίστη και αφοσίωση στους ήρωές του, που δεν σ’ αφήνουν, ούτε στιγμή, σε ησυχία με τις καλές και δυσάρεστες στιγμές τους· κι εσύ οφείλεις να τους αφουγκράζεσαι ακατάπαυστα και να τους αφήνεις να σε οδηγούν εκεί όπου η επιθυμία τους τούς καλεί. Εσύ, εντούτοις, περίεργος, γοητευμένος ή και μαγεμένος, πολλές φορές, από την προσωπικότητα του ήρωα, αισθάνεσαι και δρας αναλόγως, κινδυνεύοντας να παρασυρθείς σε υπερβολές! Να, γιατί η ένταση είναι αυξημένη, αν δεν θέλεις να «ξεχειλώσεις» τον ήρωά σου και να τον εμφανίσεις αναξιόπιστο!
Σ’ αυτό μου το μυθιστόρημα, ο χρόνος κυλάει γρήγορα, οι διαφορετικοί μεταξύ τους χαρακτήρες επηρεάζουν ο ένας τον άλλον καταλυτικά, οι ανατροπές είναι συνεχείς, όπως άλλωστε και η ζωή μας η καθημερινή, τα συναισθήματα εναλλασσόμενα, οι εκπλήξεις, άλλοτε ευχάριστες κι άλλοτε δυσάρεστες, συχνές, ώστε ο αναγνώστης να μη βαριέται καθόλου.
Το «Αρχοντικό» μου έχει κατασκευαστεί στα προπολεμικά χρόνια, με άριστα υλικά και αρχιτεκτονικό σχέδιο που δεν αφήνει κανέναν διαβάτη ασυγκίνητο. Λευκό μάρμαρο, καλλιτεχνικό κιγκλίδωμα, βεράντες, ταράτσα με στηθαίο, μαρτυρούν το μεράκι και το πάθος του ιδιοκτήτη για το τέλειο! Ο ιδιοκτήτης του –ναύαρχος– δεν λυπήθηκε το χρήμα. Ξόδεψε τεράστια ποσά για τη διώροφη κατοικία του, ώστε η ποιότητά της να αντέξει στον χρόνο και τις ιδιοτροπίες του. Το εσωτερικό του πάλι επιβλητικό, με τα πολλά ψηλοτάβανα δωμάτια, τους ιδιαίτερους χώρους για τις ανάγκες επίσημων εκδηλώσεων –δεξιώσεων, χορών, χαρτοπαιξίας– ήταν απαίτηση της γυναίκας του, της Μαντάμ Μπαζίλικα, μιας πλούσιας, επίσης, νέας, αθηναίας καλλονής, η οποία επιθυμούσε να ζήσει «βασιλικά»!
Μέσα σ’ αυτό το αρχοντόσπιτο που γρήγορα βρήκε τη θέση του στην προπολεμική Αθήνα, η ζωή του ερωτευμένου ζευγαριού κύλησε λαμπρή κι ευτυχισμένη – στο μέτρο του δυνατού. Παιδιά δεν απέκτησαν και, με τα χρόνια, η οικοδέσποινα Μπαζίλικα αποφάσισε να δεχτεί τη βαφτισιμιά της, τη Δάφνη, το κοριτσάκι του επιστάτη των κτημάτων της στο χωριό, που είχε χάσει τη μητέρα της, σαν καμαριέρα της, σαν dame de compagnie! Στο μικρό παλάτι αυτό, έρχονται να μείνουν, επίσης, ο ανιψιός του ναυάρχου, με τη γυναίκα του και τον μικρό γιο τους. Ψυχή του σπιτικού είναι η οικονόμος, η Μάχη, μια νεαρή γυναίκα από την επαρχία, που με την πάροδο του χρόνου και κυρίως, μετά τον θάνατο του αφεντικού της, παίρνει ουσιαστικά την υπόθεση του σπιτιού απάνω της, μιας κι οι άλλοι αποδεικνύονται άχρηστοι· λύνει και δένει κι αποδεικνύεται ένας φωτεινός φάρος μέσα στη σκοτεινιά.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον μεγαλώνει ευχάριστα η ηρωίδα μου, η Δάφνη. Τα παιδικά της μάτια αιχμαλωτίζονται συχνά απ’ την εκθαμβωτική λάμψη της αριστοκρατικής προπολεμικής Αθήνας, όπως αυτή παρελαύνει μέσα στο αρχοντικό και τα όνειρά της χρυσώνονται. Μετά τον θάνατο, όμως, του νονού της, οπότε το αρχοντικό σιγά σιγά πέφτει σε μαρασμό, νιώθει έντονα την επιβολή της νονάς της, η οποία συχνά την τυραννάει με τη δεσποτική συμπεριφορά της. Ενώ σπουδάζει, γνωρίζει τον μέλλοντα σύζυγό της, παντρεύεται και κάνει ένα κοριτσάκι. Η ζωή της πολύ γρήγορα αρχίζει να βάφεται με χρώματα σκοτεινά, οπότε αναγκάζεται να πάρει δραστικές αποφάσεις που την οδηγούν άλλοτε σε σωστές λύσεις και συχνά σε αδιέξοδα. Μέσα απ’ τη δουλειά της, που είναι τα ταξίδια, γνωρίζει χώρες και λαούς, που την κάνουν πλούσια σε εμπειρίες και συναισθήματα κι επομένως πιο δυνατή για ν’ αντιμετωπίσει ένα μέλλον αναπάντεχο, που δεν αργεί να την πολιορκήσει βάναυσα.
Οι πικρές μέρες της δεν αντιμετωπίζονται εύκολα. Ο πόνος αλλοιώνει τον χαρακτήρα τους… Ωστόσο, φίλοι και γνωστοί τής απλώνουν το χέρι με αλληλεγγύη κι αγάπη… Θα μπορέσει, άραγε, να ξαναδεθεί με τη ζωή; Και πώς;
Αυτό θα το ανακαλύψετε μέσα απ’ τις σελίδες του βιβλίου που θα σας ρίχνουν απ’ τη μια ανατροπή στην άλλη! Το αξιοσημείωτο πάντως είναι πως, όσο σκληρή κι αν παρουσιάζεται για τους ήρωές μου η ζωή, κανείς τους δεν το βάζει κάτω. Για λίγο ξαποσταίνουν και μετά σηκώνουν τα μανίκια και ρίχνονται μπροστά. Κι αν κάποιος απ’ όλους λιποψυχήσει, φροντίζουν οι άλλοι να τον τραβήξουν έξω απ’ το τέλμα, να του συμπαρασταθούν με λόγια ή έργα.
Οι άνθρωποι του «Αρχοντικού» μου, στα χρόνια της πτώσης, αισθάνονται πλέον σαν μια ιδιότυπη «οικογένεια». Οι καθημερινές ανάγκες, η ανέχεια, η κακοδαιμονία, τα άσπρα τους μαλλιά τους συνδέουν μεταξύ τους με δεσμούς σχεδόν άρρηκτους που το συνειδητοποιούν σε κάθε τους ενέργεια! Η δύναμη της ανάγκης κυριαρχεί σε κάθε τους βήμα και προσδιορίζει τις πράξεις τους!
Παρακάτω γράφει για το βιβλίο αυτό η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη.
«Πρέπει να χτυπούμε, να χτυπούμε τη μοίρα μας, ως ν’ ανοίξουμε πόρτα, να γλιτώσουμε» Νίκος Καζαντζάκης
Με το απόφθεγμα του μεγάλου μας λογοτέχνη Νίκου Καζαντζάκη ξεκινώ γιατί το μήνυμα που αποκόμισα διαβάζοντας το νέο βιβλίο της Βάσως Ζαφειροπούλου «Στο αρχοντικό της λεωφόρου» είναι η μοίρα, το πεπρωμένο.
Τόπος η Αθήνα, σ’ ένα παλιό αρχοντικό που οι ένοικοι του έχουν μείνει προσκολλημένοι στη μοίρα τους. Λυρική η συγγραφέας, μας συστήνει τους ήρωες της, έναν-έναν που δεν άνοιξαν την πόρτα να γλιτώσουν από τη μοίρα τους αλλά τη δέχτηκαν όπως ήρθε.
Άνθρωποι όπως η μαντάμ Μπαζίλικα, χήρα ναύαρχου που ζει προσκολλημένη στο χθες και η ζωή της περιστρέφεται γύρω από αυτό. Αρχόντισσα άλλης εποχής, προπολεμικής, που αναθυμάται και “ζει” μέσα απ’ το λαμπρό παρελθόν της. Ένα κορίτσι, η Δάφνη, την οποία παρέδωσε ο πατέρας της, για μια καλύτερη τύχη στη νονά της, μεγαλώνοντας κάτω απ’ την επιρροή της γερασμένης αριστοκρατίας αλλά τελικά ωριμάζει μέσα στη ζεστή αγκαλιά μιας λαϊκής γυναίκας, της οικονόμου Μάχης που χωρίς αυτή, το σπίτι θα είχε ισοπεδωθεί προ καιρού. Ο Πάτροκλος, ένας ξεπεσμένος αριστοκράτης που δεν έμαθε ποτέ να δουλεύει, μια γυναίκα, η Ασπασία, οικονομικά κατεστραμμένη που πιστεύει πως βρήκε τη Γη της Επαγγελίας.
Στη διάρκεια μπαίνουν και άλλοι ήρωες, που ζωντανεύουν το μυθιστόρημα και του προσδίδουν ένταση και αγωνία. Όπως ο αδίστακτος αριβίστας ο Τζίμης, που αναζητάει την τύχη του σ’ έναν πλούσιο γάμο. Η αγωνία ξεκινά από την ώρα που παρουσιάζεται στη σκηνή αυτός ο Τζίμης που καθόλου δε συμπάθησα. Όχι πως δεν ήταν σωστά δομημένος χαρακτήρας, το αντίθετο. Είχε όλα αυτά τα υλικά που τα βλέπουμε σε τέτοιους τύπους και τους απωθούμε. Πολύ καλός ψυχογραφημένος από τη συγγραφέα. Όπως όλοι οι άνθρωποι της μυθιστορίας που η μοίρα αλλιώς τους τα έφερε στη ζωή από αυτά που ονειρεύτηκαν.
Όμως αυτοί οι άνθρωποι σήκωσαν τα χέρια ψηλά και δεν πάλεψαν δεχόμενοι το ριζικό τους. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας που ο καθένας μας θα είχε να δώσει μια συμβουλή. Ποια θέση έχει η σκληρή πραγματικότητα, ο έρωτας, ο θάνατος, το χρήμα και η παραβατικότητα στην ψυχή τους; Ποιος από αυτούς θα μπορέσει να κρατήσει το τιμόνι και ποιος θα πέσει στη θάλασσα μη ξέροντας να κολυμπήσει.
Κάποιους η Νέμεσις τους τιμώρησε, κάποιοι έγιναν θύματα των προκαταλήψεων κι άλλοι έζησαν τον θάνατο και η ζωή ήρθε τούμπα. Το μυθιστόρημα έχει όμως και όμορφες, παραστατικές περιγραφές της Ιταλίας, της Αυστρίας, της Δωδώνης που μαλακώνει τη ψυχή μας και την ταξιδεύει. Όμως η πραγματικότητα έχει και το πρόσωπο των ενοίκων του αρχοντικού που δεν πρέπει να αγνοήσουμε. Αγγίζει το πρόβλημα των σχέσεων χωρισμένων γονιών με τα παιδιά, όταν το παιδί μένει με τη μάνα και ο πατέρας της ρίχνει ευθύνες για το μεγάλωμα του: «Η εκτίμηση και ο σεβασμός χτίζονται, δεν επιβάλλονται».
Καλοτάξιδο να είναι το βιβλίο κι ας το προσέξουμε.
Κάθε βιβλίο, κάθε συγγραφέας πάντα γρατζουνά τη ψυχή μας!
«Όλοι είμαστε περαστικοί απ’ τη ζωή. Όχι άδραξε τη μέρα,
αλλά κάνε το καλύτερο που μπορείς κάθε μέρα».
Η ζωή έχει αφήσει τις γρατζουνιές της πάνω σε όλα και όλους ανεξαιρέτως.
Κανείς τελικά δεν γλιτώνει απ’ το γλυκό θηρίο που λέγεται ζωή.
• Μάθετε περισσότερα για το βιβλίο, αποκτήστε το εύκολα, εδώ:
https://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/leoforos.html
Σχετικά με τη συγγραφέα
Η Βάσω Ζαφειροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μόνιμα. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δημοσιογραφία στη σχολή «Όμηρος», γαλλικά στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και γερμανικά στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Εργάστηκε ως φιλόλογος στη Σχολή Χιουρέα για 15 χρόνια και σε άλλα ιδιωτικά και δημόσια σχολεία, καθώς και σε φροντιστήρια. Τα τελευταία δέκα χρόνια δίδασκε στο 26ο Λύκειο Αθηνών (Μαράσλειο).
Ασχολείται με τη συγγραφή βιβλίων εδώ και πολλά χρόνια. Κάθε της βιβλίο είναι κεντημένο με στοιχεία όχι της πρωτιάς αλλά της ψυχής. Κείμενά της έχουν επίσης δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και ιστοσελίδες.
Έχει εκδώσει πέντε μυθιστορήματα:
«Ο πατέρας αφέντης», Μπουκουμάνης, 1997.
«Παράξενη ζωή», Μπουκουμάνης, 2002.
«Η τελευταία στάση», Άνεμος εκδοτική, 2016.
«Τα κορίτσια πίσω από τη χαραμάδα», Άνεμος εκδοτική, 2018.
«Στο αρχοντικό της λεωφόρου», Άνεμος εκδοτική, 2020.
Αναρτήθηκε από ΣΧΟΛΗ ΧΙΟΥΡΕΑ στο ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ - ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Δείτε επίσης:
· «Ο πατέρας αφέντης» 📙 ΒΙΒΛΙΟ της Βάσως Ζαφειροπούλου
· «Παράξενη ζωή» 📙 ΒΙΒΛΙΟ της Βάσως Ζαφειροπούλου
· «Η τελευταία στάση» 📙 ΒΙΒΛΙΟ της Βάσως Ζαφειροπούλου
· «Τα κορίτσια πίσω από τη χαραμάδα» 📙 ΒΙΒΛΙΟ της Βάσως Ζαφειροπούλου
· «2084. Όλα ανθηρά» 📙 ΒΙΒΛΙΟ της Βαγγελιώς Κονδάκη-Καραμέτου
· «Χελιδόνι πληγωμένo» 📙 ΒΙΒΛΙΟ της Βαγγελιώς Κονδάκη-Καραμέτου
· «Μαγική Εικόνα» 📙 ΒΙΒΛΙΟ της Βαρβάρας Κουταβά-Δεληβοριά
- «Ανάμεσα στο Μακριά και στο πιο μακριά» 📙 Συγκεντρωτικὴ έκδοση των ποιημάτων και των διηγημάτων της Αλόης Σιδέρη
· Βάσω Ζαφειροπούλου: «Όταν δεν γράφω, είναι σαν να μην υπάρχω»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου