Μαθήματα ζωής από τη Σχολή Χιουρέα... Όσα δεν ξεχνιούνται ποτέ

 

Υπάρχουν σχολεία, που δεν τα κουβαλάς μόνο στα χαρτιά, αλλά βαθιά στην ψυχή. 

Στιγμές, πρόσωπα και κινήσεις καλοσύνης, που γίνονται φως στις πιο δύσκολες ώρες της ζωής... 

Ένα μικρό, προσωπικό αφιέρωμα σ’ εκείνα τα σχολικά χρόνια, που άφησαν ανεξίτηλο αποτύπωμα – και σ’ εκείνους τους ανθρώπους, που στάθηκαν σαν οικογένεια, παιδαγωγοί, άγγελοι.

Γράφει ο Γιάννης Αραπάκης,

μαθητής κάποτε στη Σχολή Χιουρέα

 

 

Ειλικρινά, χάρηκα πάρα πολύ που βρήκα τη σελίδα της Σχολής Χιουρέα. Είδα τις φωτογραφίες, διάβασα την ιστορία του σχολείου και πλημμύρισα από αναμνήσεις… Γύρισα πίσω στα πιο ζεστά, τρυφερά χρόνια της παιδικής μου ηλικίας…

Ήταν το σχολείο που πήγα, μετά τον θάνατο του πατέρα μου και που με στήριξε όταν το είχα περισσότερο ανάγκη.

Οι ιδιοκτήτες, Τάκης και Ξένη Χιουρέα, με αγκάλιασαν με αληθινή φροντίδα. Ήταν δίπλα μου, στήριγμα ψυχής και ελπίδας, στην πιο δύσκολη ίσως στιγμή της ζωής μου. Έκαναν ό,τι μπορούσαν για να νιώσω καλύτερα.

Εκείνα τα χρόνια στη Σχολή Χιουρέα είναι από τις πιο φωτεινές αναμνήσεις της ζωής μου.

Τελείωσα το Δημοτικό εκεί και παρότι ήθελα εκεί να συνεχίσω στο Γυμνάσιο, η μητέρα μου —λόγω οικονομικών δυσκολιών— με έστειλε σε δημόσιο σχολείο.

Αργότερα, έμαθα κάτι που με συγκίνησε βαθιά: όταν η μητέρα μου είπε στον κύριο και στην κυρία Χιουρέα πως θα με έστελνε σε δημόσιο σχολείο επειδή δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει οικονομικά, εκείνοι προσφέρθηκαν να καλύψουν εξολοκλήρου τα έξοδα για να μείνω κοντά τους. Η μητέρα μου — που ήταν και μάνα και πατέρας μαζί — δεν το δέχτηκε. Ήθελε να σταθεί μόνη της στα πόδια της…

Μπορεί η ζωή να με πήγε αλλού, να άλλαξα πόλεις, τόπους και δρόμους, αλλά η Σχολή Χιουρέα θα είναι πάντα για μένα ένα φωτεινό κεφάλαιο ζωής, γεμάτο καλοσύνη και αξίες!

Αυτή η πράξη, αυτό το ήθος, δεν ξεχνιούνται.

Ούτε τέτοιες προσφορές καρδιάς.

Ούτε μια αγκαλιά που άνοιξε όταν τη χρειαζόσουν πιο πολύ.

Τέτοιους Ανθρώπους που σπανίζουν, δεν τους ξεχνάς ποτέ!

Τιμή μου που τους γνώρισα.
Τιμή μου που φοίτησα στο σχολείο τους.

Και σήμερα, από την αγαπημένη μου Σύμη, νιώθω την ανάγκη να πω:

Σας ευχαριστώ από καρδιάς, για το φως που μου δώσατε

στα πιο σκοτεινά μου βήματα.

 

Γιάννης Αραπάκης 

Ανάρτηση ΣΧΟΛΗ ΧΙΟΥΡΕΑ στο ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ   και  ΔΙΑΦΟΡΑ-ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ

Δείτε επίσης:

·        Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του δασκάλου...

·        Πάντα θα υπάρχει ένας δάσκαλος που αξίζει να θυμάσαι…

·         Μαθητικές αναμνήσεις/περιστατικά με το Γυμνασιάρχη μας… Μαρίνος Βαλσαμάκης

·        Το βαρελότο στα Θρησκευτικά… Θόδωρος Μακρής

·         Π.Α.Ο.Π. Μια θρυλική ποδοσφαιρική ομάδα του σχολείου μας!!! Ράνια Χιουρέα

·        Αφιερωμένο σ’ όσους μοιραστήκαμε ένα θρανίο Γεώργιος-Κωνσταντίνος Ψύλλας

·        «Οι 4 εποχές» ~ Η Γιορτή μας για τη λήξη του σχολ. έτους! Ράνια Χιουρέα