Όμως η αλήθεια βγαίνει εύκολα από μια μικρή αναδρομή: Μετά την απελευθέρωση, οι Βρετανοί και οι σύμμαχοί τους έθεσαν σε εφαρμογή το προπολεμικό σχέδιό τους, η Ελλάδα μεταπολεμικά να είναι ένα κράτος προτεκτοράτο των συμφερόντων τους στον ευαίσθητο χώρο Βαλκάνια, Μ. Ανατολή και Δυτ. Μεσόγειο. Τα γεγονότα εξελίχθηκαν ραγδαία. Δεκεμβριανή ρήξη και στρατιωτική επέμβαση των Βρετανών, συμφωνία της Βάρκιζας και παράδοση των όπλων από τον ΕΛΑΣ. Σχηματίζεται κυβέρνηση ανδρεικέλων και κράτος με καθολική δομή (και βέβαια σώματα ασφαλείας και στρατός). Με ό,τι αντιδραστικό κοινωνικό κατακάθι και με πλήρη ένταξη και στελέχωση από όλο το «δυναμικό» της κατοχικής προδοσίας (γι' αυτό δεν ήθελαν την ανάπτυξη της Εθνικής Αντίστασης).
Έτσι αρχίζει ένας ανελέητος διωγμός των ΕΑΜιτών σε όλη τη χώρα με την εντολή «εξόντωσης όπου βρείτε και όπως μπορείτε, κάθε ΕΑΜίτη με την ιδεολογία τους»!
Η Ελλάδα μεταβάλλεται σε κόλαση, η εξόντωση γίνεται με νομότυπες διαδικασίες του κράτους. Χιλιάδες πολίτες συλλαμβάνονται, φυλακίζονται εξορίζονται και εκτελούνται. Παράλληλα, εκατοντάδες παρακρατικές συμμορίες συμπληρώνουν το «έργο» αυτό με συλλήψεις, βασανιστήρια, βιασμούς, λεηλασίες, εκτελέσεις κλπ., σπέρνοντας τη φρίκη και την καταστροφή.
Η κατάσταση των αγωνιστών είναι τραγική, η ζωή τους και η αξιοπρέπειά τους κινδυνεύουν καθημερινά από αδίστακτους υπανθρώπους. Αυτό τους αναγκάζει να καταφύγουν σε αγώνα «αυτοάμυνας» για να υπερασπίσουν τη ζωή τους και τα ιδανικά της Λευτεριάς. Αυτή είναι η αλήθεια για την έναρξη του Εμφυλίου...
Προσωπική περίπτωση
Τον Ιανουάριο του 1960 η κυβέρνηση με νόμο ορίζει να απολυθούν από τις φυλακές οι «έγκλειστοι» ως ηθικοί αυτουργοί φόνων! Στην κατηγορία αυτή ήμουν κι εγώ όταν, τότε, βγήκα από τη φυλακή Καλαμάτας. Την ημέρα που όλη η πόλη είχε καταληφθεί και ήταν στο έλεος των συμμοριών Μαγγανά και, φυσικά, στη δικαιοδοσία τους είμαστε κι εμείς με συνοπτικές διαδικασίες.
Βρέθηκα σε πολύ δύσκολη κατάσταση, γιατί το σπίτι μου και των γνωστών μου ήταν «σεσημασμένα». Τι έπρεπε να κάνω; Αν εκείνη τη στιγμή ερχόταν ένας φίλος ή της οργάνωσής μου και μου έλεγε π.χ. στον Ταΰγετο υπάρχει ομάδα με όπλα, χωρίς δεύτερη συζήτηση θα έλεγα πάμε αμέσως και θα γινόμουν μαχητής του ΔΣΕ.
Όμως επειδή δεν υπήρχαν ακόμη τέτοιες ομάδες, η οργάνωση με ειδοποίησε ότι στο λιμάνι υπάρχει ένα φορτηγό πλοίο και μιλήσανε με τους εργάτες που ήταν δικοί μας, να με μεταφέρουν στον Πειραιά (στις επίγειες συγκοινωνίες κατέβαζαν τους ύποπτους και υπήρχαν περιπτώσεις επιτόπου εκτέλεσης!)
Τελικά κατόρθωσα να γλιτώσω κι αυτές τις δοκιμασίες και να βρεθώ στο πλοίο, όπου με έκπληξή μου ήταν και ο φίλος και μόλις απολυθείς κι αυτός Αντώνης Δημόπουλος. Ακροναυπλιώτης, υπέροχος αγωνιστής, που άφησε την τελευταία του πνοή στα Αρκαδικά βουνά και ακόμη ο φίλος συναγωνιστής Γιάννης Φράγκος, Γραμματέας του Γραφείου Πελοποννήσου).
________________________________________________________
Τα παραπάνω είναι συνοπτικό απόσπασμα από το βιβλίο του Τάκη Χιουρέα «Σημειώσεις από τη ζωή ενός ΕΑΜίτη στην Κατοχή και μετά συνέπειες διότι υπήρξε ΕΑΜίτης».
Δημοσιεύτηκε επίσης στο «Ριζοσπάστη» 1-11-2006.
********************************************
Αναρτήθηκε από ΣΧΟΛΗ ΧΙΟΥΡΕΑ στο ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ ΔΗΜ. ΧΙΟΥΡΕΑ-ΑΡΘΡΑ
Δείτε επίσης:
- "ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ" ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΕΤΟΕ (Συντονιστικής Εποτροπής Τοπικών Οργανώσεων Ελλάδας) ~ ΟΜΙΛΙΕΣ - ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ~ ΔΗΜ. ΧΙΟΥΡΕΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ. (Αθήνα, Δεκέμβριος 1999).
- "ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ" Εισήγηση Δημ. Χιουρέα Προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής του Α΄Πανελληνίου Συνεδρίου Ιδιωτικής Εκπαίδευσης. (Αθήνα, 1975).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου