 |
| Paradise – Sandro Botticelli |
Ένα
ηλιόλουστο, καλοκαιρινό απομεσήμερο, με θερμοκρασία περίπου Σαχάρας, και
καταγάλανο, αλέκιαστο ουρανό, βρέθηκα σ’ ένα λουλουδιασμένο χωριό της Εύβοιας,
τις Ροβιές. Κατηφόρισα οδηγώντας μέχρι την παραλία. Ταβέρνες, μυρωδιές,
μουσικές, δεν με τράβηξαν. Κάθισα απλώς
για να συνέλθω κάτω από τα δεντράκια που ακόμα δεν είχαν μεγαλώσει πολύ, αλλά
ούτε κι αυτά με κράτησαν για ώρα. Το μάτι μου μαγνήτιζε η αρυτίδιαστη, γαλήνια
θάλασσα που με κοίταζε άλλοτε προκλητικά κι άλλοτε παρακλητικά. Πώς να της
αντισταθείς;